Here I am

HERE I AM

Vandaag gaat het gebeuren! Ik begin weer met schrijven! Tijd om uit de wachtkamer van mijn leven te komen. Het kan ook morgen weet ik, of op elke andere betere dag. Of nog even wachten op die beloofde toffe co-lab samenwerking. Maar ik begin. Nu. The rest wil follow!

Dat was het gevoel wat ik had toen ik vanmorgen wakker werd. Ik had al langer het gevoel te willen ‘delen’. Kreeg vandaag de getallen 999 als message te zien in het kenteken van maar liefst twee auto’s die me passeerde en de witte reiger (of zilverreiger), die voor me uitvloog tijdens de ochtendwandeling, moedige me ook aan. Het is tijd om aandacht te gaan besteden aan dromen en afspraken. Tijd voor mijn zielsmissie. Mijn boodschap uitdragen. In de eerste plaats aan alle 415 volgers op Instagram en de mensen die ooit mijn eveneens zo passieve Facebookpagina geliked hebben. Of zij die me vinden via mijn website. Om te beginnen.

“Ik zou willen dat ik het net zo kon vertellen als jij dat doet.” “Mooie woorden.” “Ik mis onze gesprekken.” “Jij moet een boek gaan schrijven!” "Topper!" “Zullen we weer eens afspreken?” “Hoe zie jij dit?” “Heb je jouw visie al eens op school gedeeld?” Afgelopen weken hebben meerdere mensen me gewezen op wat ik vandaag ga doen. Doe. Ik ga schrijven.

Schrijf ik foutloos? Nee. Thank God no. Het gaat er niet om hoe je de boodschap brengt. Read between the lines. Bovendien is het schrijven van niet kloppende zinnen tegenwoordig het bewijs dat het echt is. Althans, dat wil ik graag geloven.  
Als jij een kindertekening in handen krijgt waar bij een hartje ‘I luf jou’ bij staat geschreven, ga je het kind ook niet wijzen op een spelfout. Dan geef je een knuffel of zegt I love you too in return. Althans dat hoop ik dan. 

Want terwijl ik de kladversie van dit blog type vind Word er ook al wat van. Dat sommige woorden beter zouden kunnen, onderstreept met rode golvende lijntjes onder heel veel woorden, of veranderd het zonder pardon in een ander woord. Laten we elkaar toestaan fouten te mogen maken. Fouten maken is de weg naar succes. Het is nodig. Het moet. Als je geen fouten maakt, leer je niets nieuws. Ik wil leren. 

Als het perfect moet dan zou dit blog waarschijnlijke ook niet het daglicht gehaald hebben. Gevolg; weer een jaar radiostilte op de social mediakanalen. En dat terwijl ik jullie zoveel heb te vertellen. Hoe het ook kan. Ik ben een storyteller, vertel wat er in me opkomt, vanuit mijn hart. En wanneer dit uitgroeit tot een boek dan zijn daar tekstschrijvers voor die dat prima kunnen. 

En al zal ik in mijn verhalen vaak geen namen noemen, of alleen een fictieve naam om de tekst goed leesbaar te houden, er zullen altijd mensen zijn die daar iets van vinden of zich toch aangesproken zullen voelen. 

Sommige zullen misschien denken; ‘Yeah! Just what I needed’ terwijl anderen denken; ‘Nah’ of me zelfs direct ontvolgen. En dat is helemaal oke! Ik kan een andersdenkende mind en een die liever zelf op onderzoek uit wil gaan om te ontdekken hoe het leven in elkaar steekt, alleen maar aanmoedigen.

Om te groeien moet je soms ook kunnen zeggen hoe jij dingen ziet, en dat kan voelen als tegen schenen aanschoppen. Wat ik zeg, komt voort uit liefde, ik realiseer me dat ik mensen zal raken en triggeren. In ‘wauws’ en ‘auws’. Je kunt namelijk niet voor iedereen het juiste zeggen. Of misschien moest jij juist net dat ene wel horen of zien ;) 

Neem uit mijn blogs mee wat voor jou resoneert. Al het andere mag je (links) laten liggen. Weet dat triggers de richtingaanwijzers in life zijn. Daar ga ik vast nog wel iets over delen. Het is van jou, verteld iets over jou. Blijf nieuwsgierig naar wat dat is. 

Gaat het alleen over kinderen en hoe je ze het beste kunt begeleiden in het opgroeien? Absoluut niet. Ik ben een creatief (kinder)coach, maar ik ben ook gewoon moeder, buurvrouw, vriendin, zus, trainer, dochter, ex-vrouw, onderwijsassistent, collega, etc. Ik ben mens. Net als ieder van ons. Living human beings met complicated emotions met een huge sense of belonging. Superinteressant dus! 

Wat wel? Ik geef je een inkijkje in mijn brein, deel over mijn visie, wat ik ontdekt heb of gezien en hoe ik mijn levenspad bewandel. En hoe in elke situatie iets waardevols of positiefs zit. 

Ik ben zelf niet zo van pleisters plakken of labels hangen, hou ook niet van symptoombestrijding. Ik wil het snappen, wil begrijpen waar het gedrag (positief en negatief) vandaan komt. Wat het nut ervan is. En daarin is het ook nodig dat ik mezelf snap om de ander te kunnen begrijpen en me er mee te kunnen verbinden.

En bovenal vind ik het na 48 volgeschreven en volgetekende eigen ‘journals’, nav daily life, alle opleidingen en trainingen die ik volgde, een boekenkast vol interessante boeken over het leven en ervaringen, het ook wel tijd om al die opgedane kennis en wat in mij zit met jullie te delen.

Ohja, Music is voor mij, net als creativiteit een poortje naar het onderbewuste. Met als doel dat alles wat hiermee in beweging komt of (al is het maar een beetje) loskomt niet meer vast zit en een beetje meer geheeld kan worden. So ‘Here I Am’ (Dolly Parton, Sia). 

Liefs Suzanne. Zeg maar Suus. 

xxx

#coachopstelten #atelieropstelten #coach #kindercoach #illustrationsbycoachopstelten #hereiam #blog #creativity #music #ease #inspiration #love #fun #healing #authenticity #adventure #humor #connection #pronoiastateofmind