De belangrijkste taak van ons leven

Stel je voor: aan het begin van je leven krijg je een bijzondere opdracht mee. Een stemmetje verteld je:
"Hé [Suzanne], je hebt één taak voor de rest van je leven. Hier is een mens. Dat ben jij. En voor deze mens moet jij heel goed gaan zorgen. Elke dag, je hele leven lang."

Klinkt logisch, toch? En terwijl dit eigenlijk onze belangrijkste taak in het leven is, heeft niemand ons dat ooit zo verteld. Dus hierbij mijn vriendelijke reminder op deze zonnige zondag. You're welcome! Maar hoe komt het dat we vaak de neiging hebben deze taak uit handen te geven?

Op zoek naar iemand anders
De meeste van ons groeien op, worden opgevoed door anderen en gaan vervolgens de wijde wereld in. Op zoek naar iemand die er weer voor ons zal zijn. Of op zoek naar iemand waar we zelf voor kunnen zorgen. We hopen op een partner, een vriend, een mentor - iemand die ons gelukkig maakt, die ons troost, die ons bevestiging geeft.

Maar wat we ons vaak niet realiseren…
Wij ZIJN onze mens.

De enige persoon die écht altijd voor jou zal zorgen, ben jijzelf. Jij hebt de verantwoordelijkheid over jouw welzijn en je eigen geluk. Dat is jouw taak. En die opdracht moeten we dus super serieus gaan nemen. Dat kunnen we niet aan iemand anders overlaten.

En toch behandelen we onszelf vaak slechter dan wie dan ook. We praten negatief tegen onszelf, stellen onmogelijke eisen, omringen ons met mensen die ons die niet goed voor ons zijn, doen dingen die niet onze passie zijn, vullen we onszelf met slechte dingen versus voedzamere opties of negeren onze eigen behoeften volledig.

De vraag die alles verandert…
Wat als je het eens anders zou aanpakken? Wat als je morgenochtend wakker wordt en jezelf afvraagt:
"Wat zou ik vandaag doen als ik écht goed voor mijn mens zou zorgen?"

Zou je dan op jezelf zitten te mopperen om die kleine fout van gisteren? Zou je jezelf blootstellen aan negativiteit of een toxische omgeving? Zou je jezelf uitputten met werk zonder pauze? Waarschijnlijk niet. Toen ik me dit realiseerde ging ik anders kijken naar de dingen die ik deed. 

In plaats daarvan zou je misschien ook een gezonde maaltijd klaarmaken, bewuster tijd nemen voor wat rust en ontspanning, wat vaker nee zeggen tegen anderen en met compassie over jezelf praten. Je zou jezelf motiveren en beschermen en keuzes maken die goed voor je zijn. Net zoals je dat voor een loved-one zou doen. Oordeelloos en liefdevoller zijn.

Liefde als een taak, niet als een gevoel
Van jezelf houden is een taak, geen gevoel. Je hoeft jezelf niet eens leuk te vinden vandaag :) Dat kan ook later komen, op momenten dat je trots bent op jezelf of waarbij je jezelf dapper uitsprak of vroeg opstond om eerst even een wandeling in het bos te maken.

Voor vandaag - en liever nog voor de rest van je leven dus - is jouw taak simpel: zorg goed voor je mens. Want als jij het niet doet, wie dan wel?

Dus… wat ga jij vandaag doen voor jouw mens?