Liegen of leugentje om bestwil

Wie heeft er nou gelijk?
 
Ik maakte deze ochtend een ochtendwandeling en loop door een prachtig mistig landschap. Mist. Niet alles is zichtbaar. Gek eigenlijk want zo met mijn hoofd in die mist wordt het juist heerlijk helder in mijn hoofd. Genoeg inspiratie voor een blog in deze fog... 

Ik denk terug aan afgelopen week. Wat was daar nog niet helder? Ik kreeg afgelopen week tijdens een evaluatie in mijn praktijk de vraag; Wat doe je als je merkt dat je kind liegt. Vader werd boos wanneer zijn kind tegen hem loog. Dat wilde hij liever ook niet, maar wat moest hij dan doen. Hij wilde wel graag dat de waarheid verteld werd en dat zijn kind eerlijk tegen hem was. ‘Glashard liegen’, noemde hij het, want dat was wat er nu gebeurde. Hij vond het erg frustrerend. Straffen, belonen, hij had alles al geprobeerd. Hij wist het niet meer zo goed. Hij wilde het snappen. 
 
Als je het gesprek met je kind aangaat en je hebt, zonder dat je het uitspreekt, ergens in jou de aanwezige intentie dat je je gelijk wilt krijgen, dan gaat het niet goed. Dan kunnen jij en je kind elkaar niet vinden in dit hele verhaal. Elkaar niet begrijpen. Een kind voelt namelijk diep van binnen of er ruimte voor zijn verhaal is, of niet. Of de ander ervoor open staat. En wanneer dat niet het geval is… Tja, dan ontaardt zich dat vaak in nog meer weerstand. Het kind zal het werkelijke verhaal krampachtig bij zich proberen te houden en de sfeer wordt er vaak niet gezelliger op. 
 
Maar wat kun je dan wel doen? Er zijn meerdere manieren maar onderstaande zin hou ik altijd in gedachten: 

Als je wil dat een ander jou begrijpt dan doe je dat door eerst de ander te begrijpen. 

 
Dus als je wil dat je kind je begrijpt, open staat voor jouw kant van het verhaal, dan doe je dat door eerst open, eerlijk en nieuwsgierig te luisteren en kijken naar het verhaal van jouw kind.
En dat is nog een hele lastige. Want wat als jij je niet in het standpunt van je kind kunt vinden? Als je als ouder weet dat je kind ‘liegt’. Weet dat er dan een reden is voor hem om nu niet de hele waarheid te vertellen.
Je kind kan bijvoorbeeld bang zijn dat jij als ouder teleurgesteld bent, of het liegt om onder een straf uit te komen. Misschien is hij onzeker of hoopt hij juist aandacht te krijgen, of wil hij zichzelf veel werk besparen. Het kan echt van alles zijn. Ook afhankelijk van de leeftijd.
 
We dienen die ander te respecteren en te waarderen. Elk kind, elk mens. Simpelweg voor wat hij is. Kun jij je kind volledig respecteren en waarderen ongeacht wat hij of zij gelooft of verteld? Of het nu de waarheid is of niet? Kun je zien dat een kind, elk mens, het allerbeste doet met de vermogens die ze op dat moment hebben? 
Elk kind wil gezien, gehoord en geliefd worden. Jij wil als ouder ook dat jouw verhaal wordt gehoord, je wil gewaardeerd en begrepen worden. Jij wil dat ze luisteren en dat er ruimte is voor wat jij te zeggen hebt. Zo geldt dat ook voor kinderen en daar doen ze soms alles voor. Zelfs liegen. 
 
Je kind spiegelt zich aan jou. Wat zie je in die reflectie? Dat wat jij wil dat je kind laat zien in deze wereld, zul je eerst zelf moeten laten zien. Breng dat dus eerst zelf. Geef dat. Sta als eerste open voor de andere kant van het verhaal. Als je open kan staan voor wat je kind te vertellen heeft, staat het kind ook open om jouw kant van het verhaal te horen.
 
En of je het er nu mee eens bent of niet. Oordeel niet. Luister. Waardeer. Zie het kind. Jouw kind. Geef hem ruimte. Geef hem erkenning. Geef hem respect. Liefde. Oprechte interesse. Hij zal uiteindelijk ook jouw woorden respecteren en ervan leren. 
 
Wordt het toch een strijd? Dan kun je je als ouder afvragen; Hé, ergens zitten we nog te vechten op dat we allebei willen winnen. Blijkbaar is er toch nog iets in mij die wilde winnen. 
Het hoeft geen strijd te zijn. It takes two to tango. Jij als volwassenen hebt de kennis en vaardigheden om daar als eerste uit te stappen. Je kind is nog lerende. Moet het nog van jou leren, hoe jij dat doet. Zeg of denk liever; ik begrijp je, ik hoor je, ik waardeer je, ik zie je, ik hou van je. Antwoord in liefde; ongeacht wat je me allemaal verteld, hou ik onvoorwaardelijk van je. 
 
Als je deze houding aan kan nemen dan maakt dat al een wereld van verschil. Dat betekent niet dat je het er mee eens hoeft te zijn wat hij verteld of dat je hoeft mee te gaan in het verhaal. Je hoeft niet de waarheid van je kind te geloven of ernaar te handelen. Je mag er uiteraard je eigen geloof op na houden. Verplaats je in je kind. Geef hem de erkenning voor hoe het voor hem moet voelen, voor hoe hij het ziet. Met alles wat hij op dat moment kan.
Kinderen zijn echte na-apers, dus laat ze iets moois en hoe jij hiermee om gaat. Zoek die verbinding op met je kind. Dat is het allerbelangrijkste. Geef hem erkenning. Van daaruit kun je gaan bouwen en zal je kind ook open staan voor wat jij te vertellen hebt. 
 
Ik wens jullie een hele lieve positieve dag vandaag! Het zonnetje schijnt inmiddels. Geen moody clouds. Lach :)
 
Voor alle lezers met hele jonge kinderen… Tot de leeftijd van 7 jaar liegen kinderen nog bewust. Voor kinderen voelt dat nog anders. Ze leven dan nog in de magische wereld van fantasie en je kunt het dan ook eigenlijk geen liegen noemen.
 
Oh en voor wie het nog niet helemaal door had... Dit werkt net zo in de grote mensen wereld. Probeer het maar eens. Je zult verstelt staan.  

#coachopstelten #creatiefcoachen #kindercoach #leugentjeombestwil #wieheeftergelijk #ittakestwototango #atelieropstelten #blog #gedragisaltijdlogisch #holistischekijk #naapers #smile