Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken

Er moeten mensen zijn
die zonnen aansteken,
voordat de wereld verregent.

Mensen die zomervliegers oplaten
als het ijzig wintert,
en die confetti strooien
tussen de sneeuwvlokken.

Die mensen moeten er zijn.

Er moeten mensen zijn
die aan de uitgang, 
van het kerkhof
ijsjes verkopen
en op de puinhopen,
mondharmonica spelen. 
 
Er moeten mensen zijn,
die op hun stoel gaan staan,
om sterren op te hangen
in de mist.

Die lente maken,
van gevallen bladeren
en van gevallen schaduw,
‘licht’.
 
Er moeten mensen zijn,
die ons verwarmen
en die in een wolkeloze hemel,
toch in de wolken zijn.

Zo hoog…
ze springen touwtje,
langs de regenboog,
als iemand heeft gezegd: 
‘Kom maar in mijn armen’.

Bij dat soort mensen wil ik horen…

Die op het tuinfeest in de regen,
blijven dansen,
ook als de muzikanten,
al naar huis zijn gegaan.
 
Er moeten mensen zijn,
die op het grijze asfalt,
in grote witte letters,
‘liefde’ verven.

Mensen die namen kerven,
in een boom, vol rijpe vruchten,
omdat er zoveel anderen zijn,
die voor de vlinders vluchten
en stenen gooien,
naar het eerste lenteblauw.

Omdat ze bang zijn
voor de bloemen
en bang zijn voor: 
‘Ik hou van jou!’
 
Ja…
er moeten mensen zijn,
met tranen,
als zilveren kralen,
die stralen in het donker
en de morgen groeten,
als het daglicht binnenkomt,
op kousenvoeten.
 
Weet je…
er moeten mensen zijn,
die bellen blazen
en weten van geen tijd.

Die zich kinderlijk verbazen
over iets wat barst,
van mooiigheid.
 
Ze roepen van de daken
dat er liefde is en wonder
als al die anderen schreeuwen: 

‘Alles heeft geen zin!’

Dan blijven zij roepen: 
‘Neen, de wereld gaat niet onder’.
En zij zien in ieder einde,
weer een nieuw begin.
 
Zij zijn… een beetje clown,
eerst het hart
en dan het verstand.

En ze schrijven met hun paraplu
‘I love you’ in het zand,
omdat ze zo gigantisch
in het leven opgaan.
 
En vallen
en vallen
en vallen…

En opstaan…

Bij dát soort mensen wil ik horen,
die op het tuinfeest,
in de regen blijven dansen,
ook als de muzikanten,
al naar huis zijn gegaan.

De muziek gaat door…
De muziek gaat door,
en door. 
 
- Toon Hermans -

Even een zonnestraal voor iedereen die het kan gebruiken. Dit gedicht van Toon Hermans blijft me raken. Ik hou er van. My kind of people! In alles het positieve blijven zien. Ook als het ff shit gaat. Dansen in de regen omdat je weet dat de zon vanzelf weer gaat schijnen. De liefde in ieder mens blijven herkennen onder de vele (on)comfortabele jasjes die hij draagt. Oordeelloos kijken en kijken naar wat wél kan als anderen de moed opgeven. Blijven geloven dat alles mogelijk is. Zij die vallen en weer opstaan. Door gaan. Zij die het kleine vonkje wat in ieder van ons huist weer doen ontvlammen. Zij die met hun lichttaal zonnen aansteken. Het lichter voor je maken. Vaak gewoon door er te zijn. Lichtwerkers en Starseeds. Die mensen zijn er. Die mensen moeten er ook zijn. En ik hou er van. Big time. Er moeten mensen zijn… ✨

#coachopstelten #atelieropstelten #coach #ermoetenmensenzijn #toonhermans #gedicht #zonnenaansteken #shine #positivemindset #lightupmyworld #lichter #shineyourlight