Houden jullie ook van mij als ik verdrietig ben?

Houden jullie ook van mij als ik verdrietig ben?
 
Een tijdje terug ontmoette ik twee lieve ouders in mijn praktijk. Ze hadden contact met me gezocht vanwege hun dochter. Ik noem haar voor het gemak even Els. 

Ze vertellen me dat ze er niet de vinger op kunnen leggen wat het nou precies is wat ervoor zorgt dat Els niet zo lekker in haar vel zit. Ze vragen me mee te kijken. Op school laat ze een hele ander kant van zichzelf zien dan dat ze thuis doet. Ze kan zich thuis soms zo intens verdrietig voelen en als haar ouders er naar vragen kan ze niet aangeven wat er nou aan de hand is. Ze weet het niet. Op school gaat het goed geven haar ouders aan aan. Ze komt ’s avonds laat nog wel eens naar beneden. Ze kruipt dan verdrietig op schoot met de vraag of haar ouders wel echt van haar houden. Ze willen haar graag helpen en willen van mij weten hoe ze dat het beste kunnen doen. Ze willen graag handvaten en tools.

Verdriet is een emotie, net als bang, boos en blij. Dat zijn de 4 basisemoties. Vaak zijn we geneigd er van weg te blijven of om onze kinderen ervan weg te houden of ze ertegen te beschermen. Dan mag de emotie blij er wel zijn en al het andere er liever niet. Tijdens een evaluatie vraag ik ouders; Mag het verdriet van Els er zijn van jullie? Vader en moeder kijken elkaar aan. Ze zien hun dochter toch liever 'lekker in haar vel en vrolijk’, vertellen ze me. 
 
Ik vertel hun dat een kind altijd loyaal is naar ouders toe en alles in het werk zal stellen om de verwachtingen die er (vaak onbedoeld) liggen na te streven. Zo ook kan ‘we willen graag dat jij je lekker in je vel voelt’ ook een verwachting zijn. Maar naast vrolijk, zijn ook nog andere gevoelens. Die vinden we vaak minder leuk, maar die willen ook graag gezien worden. 
Een veranderende omgeving, nieuwe dynamieken, pubertijd, de verschillende systemen die allemaal iets anders van het kind verlangen, het kan van alles zijn waardoor je geraakt wordt. Elke situatie brengt weer verschillende gevoelens met zich mee. En wanneer het minder leuke gevoelens zijn kun je die niet (blijven) wegstoppen en net doen alsof ze er niet zijn. Ze horen erbij. 
Je kunt gewoonweg niet altijd blij zijn. Al zou je het zelf graag willen. Al zouden papa en mama het graag zien. 
De innerlijke criticus, dat stemmetje in jezelf steekt dan de kop op en tettert je bestraffende woorden toe op het moment dat je vindt dat het eigenlijk anders zou moeten. En daardoor voel je jezelf mogelijk nog verdrietiger, of bozer. Of misschien zelfs nog wel banger. Het voelt als dubbel falen, want die verwachting hè; “Ik móet me lekker in mijn vel voelen, ik móet blij zijn”. Dan voelt het voor het kind al gauw als dubbel falen.
 
Alle gevoelens mogen er zijn! Ook de minder leuke. We moeten ze serieus nemen. Ze hebben een functie. Ze zijn de richtingaanwijzers op onze reis genaamd ‘het leven’ en dat is met een lach én een traan. Niet alleen blijdschap maar ook angst, verdriet en boosheid horen erbij. Ook wanneer je het liever anders zou willen zien. Of wanneer iemand het graag anders ziet. Het is een recht en je mag je zo voelen. Elk mens heeft dit recht. We kunnen immers niet voor anderen bepalen hoe ze zich moet voelen. Ze zijn nodig en soms moet je zelfs donker ervaren om te weten dat er ook licht is.
 
‘Lief kind. Jij mag er helemaal zijn met alles wat je voelt. Wat je voelt is van jou en wat ik voel is van mij en daar hoef je niets mee te doen. Het is niet jouw taak mij gelukkig te maken’. Je helpt je kind wanneer je dit als ouder zou kunnen zeggen of in gedachten mee zou kunnen nemen op het moment dat de emoties voor je kind even te overweldigend zijn.
 
Geef je kind erkenning in zijn gevoel. ‘Jij mag je boos voelen, laat het er maar uit!’, ‘Ben je verdrietig, laat de tranen maar gaan!’, ‘Ik zie dat je het spannend vindt, dat mag, dat snap ik helemaal! Als je als ouder kunt zeggen dat het gevoel, wat het dan ook is, er helemaal mag zijn… Onvoorwaardelijk, zonder iets buiten te sluiten. Wanneer je ze kunt laten weten dat zelfs met die storm of golf aan emoties je nog net zo veel van ze houdt... Dan kan je kind er ook helemaal zijn, precies zoals ze zijn. Met alles wat hij of zij is.
 
En al is Els doorgaans een heel vrolijk meisje, soms is er ook wat verdriet, angst of boosheid. Dat hebben we allemaal wel eens. En dat mag er gewoon zijn. Het is oké je zo te voelen. Doordat haar ouders nu weten dat ze haar daar erkenning in mogen geven leert ze te vertrouwen op dat gevoel van haar. Ze leert hierdoor zichzelf beter te begrijpen en leert ontdekken. Doordat haar ouders haar gevoel serieus nemen en haar niet meteen willen opvrolijken of het voor haar willen oplossen krijgt ze de ruimte ht op haar manier te doen. Ze voelt zich begrepen. En het laat haar nadenken over wat het gevoel haar te vertellen heeft. Ze leert steeds beter wat ze op zo’n moment eigenlijk nodig heeft. En dat geeft haar vertrouwen een boost. Het leert haar vertrouwen op haarzelf. Haar zelfvertrouwen.
 
Haar ouders zijn nu beschikbaar in de buurt, zonder het op te willen lossen of uit te willen praten wat ze eerst deden. En dat klinkt als heel simpel, maar is allesbehalve makkelijk. We willen onze kinderen uit liefde zo graag ‘helpen’, dat zit soms zo in ons systeem. Deze ouders weten nu ook dat toen Els voorheen bij ze op schoot kroop met de vraag ‘Houden jullie wel van mij?’, ze daarmee eigenlijk bedoelde te zeggen; ‘Lieve papa en mama. Ik voel zo veel. Houden jullie ook van mij als ik me niet happy voel?’ 
 
Elk gedrag is ooit een besluit geweest. Die besluiten staan als antennes op ons hoofd en moeten bevestiging krijgen. Sommige besluiten mogen herzien worden. Mogen gezien worden. Sommige patronen mogen doorbroken worden. 
 
Sommige kinderen voelen heel veel en zeggen met alles (hoe ze dat op hun eigen unieke manier kenbaar maken); ‘Mag ik dit wel laten zien? Mag dit gevoel er zijn? En hoe doen jullie dat zelf? Hoe gaan jullie met gevoelens om. Laat het mij zien lieve papa en mama. Ik moet het nog leren. Mag ik het alsjeblieft van jullie leren? Doe het mij voor, dan doe ik het na.’  
 
Wat laat jouw kind jou zien? Mag er bij jullie ook alleen blijdschap of een lekker-in-je-vel-gevoel zijn? 
Wat leert hij jou en wat mag jij nog leren?
 
Wanneer je vragen hebt omtrent de opvoeding of het opgroeien van je kind dan kunnen we samen vrijblijvend een afspraak maken. Ook wanneer je graag handvaten of tools wilt in de dingen die jij of je kind ervaren kan ik met je meekijken. Stuur me een berichtje via de pagina contact of stuur een mail naar suzanne@coachopstelten.nl bellen mag uiteraard ook.
 
#coachopstelten #creatiefcoachen #kindercoach #ikvoelwat ikvoel #richtingaangeversvanhetleven #spiegeltjes #onvoorwaardelijkeliefde #atelieropstelten #blog #voeljijmij #gedragisaltijdlogisch #holistischekijk #magikverdrietigzijn #lekkerinjevel #ikhouvanjouhoujijookvanmij